जुम्लाको खलंगा आक्रमण कर्णाली अञ्चलको कालिकोट जिल्ला ओदानकु गाविस वडानं ४ सिमखेतमा जन्मिएकी पञ्चा सिहं अहिले नेकपा माओवादी केन्दको विद्यार्थी संगठन अखिल क्रान्तिकारीकी केन्द्रिय उपाध्यक्ष हुन् । चौध वर्षको उमेरमा जनयुद्धमा होमिएकी सिहंका जनयुद्धका वास्ततिविक कथा हामीले मिडियामा ल्याउने प्रयास गरेकाछौँ ।

नेपाल आजकोसँग अन्तरंग कुुरा गर्दै सिहंले आफ्नो युद्धकालका घटनाहरु स्मरण गरेकीछिन् । पहिलो पटक ०५९ कात्तिक २८ गत जुम्लाको खलंगा आक्रमणमा तत्कालिन विद्रोही पक्षबाट युद्धमा संग्लन भएकी पञ्चा त्यो दिन यसरी सम्झिन्छिन् ।

म त्यतिबेला कालिकोटको भर्ता गाविसमा सेक्रेटरी थिए । हामी एकठाउँमा खाना खाएर बस्नको लागि अर्कै ठाउँ सेल्टर लिनु पर्ने हुन्थ्यो । त्यतिबेला अहिलेको जस्तो सञ्चार थिएन । खाना खाएर सेल्टर लिन जाने समय भएको थियो पार्टीको आफ्नै जनसञ्चारबाट चिठी आयो । एरिया इन्चार्जले अर्जेन्ट सम्र्पकमा आउनु भनेका रहेछन् । भर्ता भनेको सदरमुकामबाट करिब दुईघण्टा हिडेर पुगिने ठाउँ हो । चिठी पाईसकेपछि मसँग पार्टी कै एकजना बहिनी र म भर्ताबाट हिड्यौँ । टर्च पनि बाल्न नपाईने त्यो अनकन्टार जंगल जहाँ दिउँसै पनि बाघ भालुले झम्टिन्छ भन्छन् अहिले पनि । त्यो ठाउँमा मध्यरातमा हामी दिदी बहिनी के शाहसले हिड्यौ होला अहिले सम्झिदा पनि अचम्म लाग्छ ।

उनि सम्झिन्छिन्,  त्यो रातभर हिडेपछि विहान पार्टीका नेताहरुसँग कालिकोटको मुग्राह भन्ने ठाउँमा भेट भयो । हामीहरुलाई चिठी ढिलो पुगेको रहेछ । उहाँहरुलाई हामी आउदैनन् होला भन्ने लागेको रहेछ । तर हामी चिठी पाउने वित्तिकै हिडेको हुनाले नेताहरुसँग भेट भयो । हामी दुई दिन हिँडेर जुम्ला पुग्यौँ ।

जुम्लामा जनमुक्ति सेना केन्द्रित हुँदै थ्यो । हामी भुगोलमा कार्यरत भएकाले हाम्रो भुमिका ब्याक फोर्सको रुपमा रहन्थ्यो । जनमुक्ति सेना घाईते भएको अवस्थामा उद्धार गरेर उपचार गर्ने । जनमुक्ति सेनाको सहयोगका लागि हामीलाई परिचालन गरिएको थियो । आक्रमण सुरु कारागारबाट बन्दिमुक्त भए, प्रहरी कार्यालय, सिडियो कार्यालय क्लियर गरिसकेपछि हामी त्यहाँबाट फिर्ता भयौँ । रातको समयमा माथिबाट नाईट भिजन हेलिकप्टर घुमिरहेको थियो । कतिबेला बम खसालेर मार्छ भन्ने निश्चित हुन्थेन । जुम्लाको आर्मी क्याम्प बाहेकका ठाउँ क्लियर गरेर सबै फेरी आफ्नै कार्यक्षत्रमा फर्कियौँ ।

जनयुद्धलाई आफ्नो जीवनको स्वर्णीम समय भएको पञ्चा बताउँछिन् । उनि भन्छन्, ‘यहाँसम्म पुग्नको लागि मैले जे सिके, जे भोगे त्यही नै ठुलो कुरा हो । जनयुद्धमै शाहदत प्राप्त भएकोभए पनि पश्चातापको विषय नै हुने थिएन । संयोगले म बाँचे ।

जनयुद्धबाट के पाए भन्ने नै होईन । के पाउन हामी यद्धमा गएका थियौ र? गलत छ भनेर विद्रोहमा गएको हो । राष्ट्रका लागि वलिदानदिन आवश्यक छ भन्ने स्कुलिगंबाट प्रभावित भएर गएको हो । हामी मन्त्री हुनका लागि, माननिय हुनका लागि गएका थिएनौ । त्यसैले मैले के पाए र के पाउनु पर्छ भन्ने बार्गेनिगं छैन ।’

अन्तरवार्ता पञ्चा सिहं प्रोफाइल जुम्ला आक्रमण