बेइजिङ । जीवाश्म ईन्धनमा कम र नवीकरणीय ऊर्जामा बढी निर्भर हुने पारिस्थितिक सभ्यतामा पुग्ने प्रयासको बाबजुद चीनको मध्यपूर्व तेलमा निर्भरता बढ्दै गएको छ।

विश्वको सबैभन्दा ठूलो तेल आयातकर्ता हरियाली र थप आत्मनिर्भर बन्न खोज्दै गर्दा, कसैले यसको ध्यान र पूंजीमा परिवर्तनको आशा गर्न सक्छ। तथापि, वास्तविकता त्यति सरल नभएको एशिया टाइम्सले जनाएको छ। 

सन् १९९३ मा चीन तेलको शुद्ध आयातकर्ता बनेदेखि मध्यपूर्व बढ्दो महत्त्वपूर्ण स्रोतको रूपमा उभिएको छ। सन् २०१७ मा कच्चा तेलको सबैभन्दा ठूलो आयातकर्ताको रूपमा चीनले अमेरिकालाई उछिनेको बेलासम्म, यसको लगभग आधा आपूर्ति द्वन्द्वग्रस्त मध्यपूर्व क्षेत्रबाट भएको थियो।

स्थानीय उत्पादन बढाउन र त्यसको अधिग्रहणलाई विविधीकरण गर्ने चीनको वर्षौंदेखिको प्रयासको बाबजुद पनि कच्चा तेलको लागि मध्यपूर्वमा यसको निर्भरता यथावत छ। सन् २०२० मा, चीनले लगभग १७.६ बिलियन अमेरिकी डलरको कच्चा तेल आयात गर्यो। एशिया टाइम्सका अनुसार यी आधिकारिक आयातमध्ये झण्डै आधा ४७ प्रतिशत मध्य पूर्वी देशहरूबाट भएको हो।

यसबाहेक, साउदी अरेबिया चीनको सबैभन्दा ठूलो कच्चा तेल आपूर्तिकर्ताको रूपमा उभिएको र अझै पनि अक्टोबर  सन् २०२१ सम्म आफ्नो अग्रणी स्थिति कायम राखेको छ। सन् २०२० मा साउदीबाट चीनमा २८.१ बिलियन मूल्यको तेल निर्यात गरिएको थियो जुन चीनको कुल कच्चा तेल आयातको १५.९ प्रतिशत हो।

सन् २०२० मा मुख्य भूमिमा अमेरिकी डलर १९.२ बिलियन १०.९ प्रतिशत ढुवानी गर्दै इराक तेस्रो स्थानमा छ। ओमान, संयुक्त अरब इमिरेट्स र कुवेत पनि १२.८ बिलियन अमेरिकी डलर ७.३ प्रतिशत निर्यात गर्दै चीनका शीर्ष १० आपूर्तिकर्तामा परेका छन्। 

तेलका लागि विदेशी आपूर्तिकर्ताहरूमा चीनको निर्भरता ७० प्रतिशतभन्दा बढी रहेको देख्दा ऊर्जा आपूर्ति शृङ्खलामा यस्तो अवरोध आउने चिनियाँ डर थप बढेको छ।