गत वर्ष नोभेम्बरमा पूर्व उपप्रधानमन्त्री झाङ गाओलीमाथि यौन उत्पीडनको आरोप लगाउने चीनियाँ टेनिस खेलाडी पेङ शुआइले आफ्नो पछिल्लो अन्तर्वार्तामा यस विषयमा उनले निकै कम बोलेकी छन्। पछिल्लो अन्तर्वार्तामा उनी निकै भ्रमित र विचलित देखिन्छिन् ।

यो घटना एउटा उदाहरण मात्र हो जसले जनवादी गणतन्त्र चीनमा आवाज उठाउनेहरूको हालत कस्तो बनाइन्छ भनेर देखाउँछ।  चिनियाँ कम्युनिष्ट पार्टी (सीसीपी) को लागि यो एक समस्या हो, जुन खेल भन्दा बाहिर फैलिएको छ।

सीसीपीले कठोर सेन्सरशिप मार्फत मिडियालाई नियन्त्रण गर्दछ।  सीसीपीद्वारा पोस्ट, लाइक र सेयरहरू साझा गर्ने निजामती कर्मचारीहरूको फौज र सामाजिक सञ्जालहरू जस्तै विआईविओ, वि च्याट र अन्य आउटलेटहरू जुन विशेष रूपमा घरेलु बजारको लागि सिर्जना गरिएको हो, अझ कडा रूपमा नियन्त्रण गरिएको छ।

यस नियन्त्रणको परिणाम स्वरूप, पेङ शुआइको पोस्टहरू केही समयमै गायब भयो।  सेन्सरशिपले गर्दा चीनमा ‘मिटू’ मुद्दा समेत प्रमुख मुद्दा बन्न सकेन।

यति मात्र होइन पार्टीले अर्थतन्त्र पनि नियन्त्रण गर्छ ।  यसले अदालतलाई नियन्त्रण गर्दछ, यसले विज्ञान र शिक्षालाई नियन्त्रण गर्दछ र अन्तमा, जीवनका सबै क्षेत्रहरूमा अन्तिम तहसम्म निगरानी गरिन्छ। पार्टी अनुकुल कार्य नहुदा सीसीपीले चिनियाँ नागरिकहरू विरुद्ध कारबाही गर्छ। 

यसले सयौं÷हजारौं मुस्लिम उइगरहरूलाई शिविरहरूमा पुनः शिक्षाको अधिनमा राख्छ । हङकङमा प्रजातान्त्रिक आन्दोलनलाई रोक्न पुलिस बल र कानुनी माध्यमहरू प्रयोग गर्दछ।

झाङ गाओली पेङ शुआइ