कला साहित्य

कविता : हराएको राष्ट्रियता

कविता : हराएको राष्ट्रियता
[caption id="attachment_15535" align="alignnone" width="161"]suman सुमन भट्टराई[/caption] तपतप तपतप चुहिएको छानालाई भिजेको गुन्द्रीमा बसी नियाल्दै गर्दा । खस्न आँटेको आगनको डिललाई थरथर काँपी उभिएर हेर्दे गर्दा ।। डुब्न लागेको घरको छानो समाई भोको दुधे बालकलाई च्याप्दै गर्दा । राम राम जपी भिरकोे बाटोमा हुइकिएर आफन्तलाई भेन्टिलेटरमा राखी बत्ती कुर्दे गर्दा ।। झाडा पखालाबाट छोराछोरीलाई अलविदा भन्दै नुनको ढाकर बोक्न पाँचौ दिन हिड्दै गर्दा । विरिक्तिएर पासपोर्ट बनाउनन दशौं घण्टा कुरेपछि देश घाड्ने बेलामा शुद्ध हवाई भाडामा ठगिएपछि ।। कहाँबाट जन्मिएला राष्ट्रियता ? यो त केबल रेमिट्यान्स उठाएर सोझा साझालाई महगो करमा झुलाएर । सिंहदरबार भित्र र त्यसको गन्धमा पल्किएका केही आसेपासेको गरी खाने भाँडो हो ।। मरिसक्यो राष्ट्रियता ! मरिसक्यो राष्ट्रियता ! भोकले रिगाएको बेला, पानी नपाएर तड्पिएको बेला ! जिउ ढाक्ने कम्बल च्यातिएको बेला, बोरा भित्रको बाइबल समाई एक मुठ्ठी चामल थाप्न तयार भएको बेला किमार्थ, राष्ट्रियता नभनी दिनु होला ! किमार्थ, राष्ट्रियता नभनी दिनु होला !

Suman Bhattarai

विशेष