शिखर भटृका ३ कविता
तराजु
हाम्रो सम्बन्ध
एक तराजु थियो
हामीलाई
हाम्रो सम्बन्धमा सन्तुलन कायम राख्नु थियो ।
तराजुको एक भागमा
तिमीले अलिकति माया थपिदियौ
मैले अलि बढी थपिदिएँ !
तिमिले घृणा थपिदियौ
मैले अलिक बढी थपिदिएँ ।
क्रमैसंग बढ्दै गए असमझदारीहरु
थपिदै गए गुनासाहरु
लालच,क्रोध,अविश्वास गए थपिदै !
खात लाग्दै गए रिसहरूको !
चुहिदै गए आँसुहरु !
हामी हार्न चाहेनौँ
जितको अभिलाषाले सम्बन्ध सन्तुलित रहेनन्
हल्लिइरह्यो तराजुको काँटा दुइतर्फ !
त्यो असन्तुलित तराजुको काँटा
सायद हाम्रो भविष्यको संकेत हुनसक्छ ।
समयचक्र
आमाको हातमा केही चकलेट देखेर
खुसीले सिमा काट्ने हाम्रो बचपन
आज पनि
उफ्रिरहेछ आँगनको कुनै कुनातिर !
आज पनि
त्यो पिपलको छाँया उस्तै शितल छ
जहाँ हाम्रो पैताला उड्ने गर्थे आकाशतिर चुङ्गी भेट्नलाई
आज पनि
त्यो सडक किनारको चउरमा
मयुर उसैगरी नाचिरहेको छ
जहाँ हामी घन्टौं सम्म बसेर खेल्थ्यौं अन्ताक्षरी
पिपलको छाँयाको केही हिस्सा
मैले तिमीलाई उपहार दिएको थिएँ
आज तिमीलाई त्यहाँ खोजें,तिमि भेटिएनौ !
त्यो सडक किनारको चउरमा पनि पर्खिएँ तिमीलाई
तर तिमी त्यहाँ पनि भेटिएनौ !
तिम्रो आमा एक्लै देखिईन् तिम्रो आगनमा !
मनमा डरले डेरा जमाएको छ
तिमीण् कहीँपनि देखिएनौ !
कतै तिमी ठुली त भइनौ ??
चाहना
चाहँदा–चाहँदै पनि
हाम्रो सम्बन्ध उचाइमा पुग्न सकेन !
म हाम्रो सम्बन्धलाई
फलाम र चुम्बक झैँ बनाउन चाहन्थेँ
म फलाम नै रहिरहेँ तिमी खिया बनेर आइदियौ !
मैले नचाहेको होइन
हाम्रो सम्बन्धलाई ढुंगा र माटोजस्तो बनाउन
म ढुंगा बनेँ तर तिमी घन बनेर टुक्र्याइरह्यौ
मैले हाम्रो सम्बन्धलाई
माछा र पानीको जस्तो बनाउन खोजेँ
हिउँ र हिमालको जस्तो बनाउन खोजेँ
तिमी हरबखत खडेरी बनिरह्यौ !
मन थियो
दियोमा बलिरहेको बत्ती र तेल बनोस् हाम्रो सम्बन्ध,
कि प्रेममा उज्यालो बाँड्दा–बाँड्दै आफ्नै अस्तित्व मेटियोस् बरु !
हाम्रो सम्बन्ध त बर्षात र छाता झैँ भैदियो,
म गगनबाट तिमीलाइ चुम्न हाम्फाल्थेँ
तिमी छाता खोलेर चुम्नबाट बञ्चित गरिदिन्थ्यौ,
म तिम्रो पैतालालाइ छोएर नै बिलाइजान्थेँ !
म त हाम्रो सम्बन्धलाई
ताल्चा र साँचो जस्तो सुरक्षीत बनाउन चाहन्थेँ
तुलसी र मठको जस्तो पवित्र देख्न चाहन्थेँ !
चाहँदा–चाहँदै पनि
हाम्रो सम्बन्ध सुरक्षित हुन सकेन
पवित्र बन्न सकेन !
म तिम्रो एक स्पर्शको लागि आत्तिरहेँ !
यसपटक
तिम्रो स्पर्श पाउन
म पत्कर भएर तिमी हिड्ने बाटोमा बसिरहेँ
यो पटक तिमी बतास बनेर आइदियौ !
शिखर भटृ
