कालापानीले उद्धार हुने मिति कुरी बस्यौ, तर हाम्रा नेताले झनझन बेवास्ता गर्दै गए..
बिजयराज गिरिः कालापानी, लिपुलेख, लिम्पियाधुरा लगायत नेपालका थुप्रै भूमिहरु अहिले पनि भारतको कब्जामा छन् । नेपाली जनता ति भूमिहरु एकदिन मुक्ति पाउने आसमा छन । तर, हाम्रा नेताहरुको लाचारीपनले गर्दा हाम्रा गुमेका भूमिहरु भारतको कब्जामै कायमै छन् । नेपालमा परिवर्तनको नाममा थुप्रै आन्दोलन भए । फलस्वरूप धेरैले सब थोक गुमाए र थोरैले सब थोक पाए । जसले सब थोक पाए तिनिहरुनै अहिलेका बाइसे–चौबिसे राजाहरु जस्तै भए । जसले सब थोक गुमाए तिनिहरु अहिले बिगतका आन्दोलन हरुलाई सम्झिदै विरत्तिएर अहिलेका बाइसे–चौबिसे राजा हरुलाई सराप्दै बसिरहेका छन् ।
नेपालको दार्चुला र भारतको धार्चुलामा अवस्थित कालापानी लिपुलेख र लिम्पियाधुरा निकै नै महत्वपूर्ण क्षेत्रहरू हुन् । जसलाई भारतले कुनै पनि हालतमा छोड्न मानिरहेको छैन । त्यो क्षेत्रमा नेपाल र भारतको भौगोलिक अबस्था उस्तैउस्तै भए पनि तर भारतले भने आफ्नो तिरको भू–भागमा चिल्ला–चिल्ला सडक बनाएर जनतालाई सहज हुने हरेक किसिमका विकासका पूर्वाधार निर्माण गरिसकेको छ । जनतालाई असुरक्षित महसुस नहोस् भनेर प्रशस्त मात्रामा सैनिकहरु नि तैनाथ गरिरहेको छ । तर हाम्रो नेपाल तिर भने नत विकासका कुनै गतिला पूर्वाधार नै बनेका छन् नत सडक नै बनेका छन् नत जनतालाई सुरक्षित महसुस हुने गरी आर्मी क्याम्प नै । छन् त केबल गोरेटो बाटा, अग्ला–अग्ला पहाड र हरियाली जङ्गल । हुनत भारत विश्वका शक्तिसाली मुलुकहरूमध्यको एक हो । उसँग थुप्रै साधन–स्रोत छन् ।
आर्थिक हिसाबले पनि ऊ हामी भन्दा निकै अगाडि छ । हामी उसको बराबर प्रतिस्पर्धा गर्न नसकौला । तर, हाम्रो देश भित्रका बाटो, खानेपानी, अस्पताल, विद्यालय आदि बनाउन त हामी पनि सक्षम छौं नि । मात्र हामीमा इच्छाशक्तिको कमि भइरहेको छ । भारतले आफ्नो देशको नयाँ नक्सा सार्वर्बजनिक गर्दा नेपालका थुप्रै भूमिहरु समेतेर सार्वजनिक गर्यो । त्योबेला नेपाली माहोल तात्न पनि निकै तात्यो, जनतालाई पनि अब त केही होला जस्तो भयो । प्रधानमन्त्रीदेखि नेपालका अन्य थुप्रै मन्त्री तथा नेताहरुले बाध्य भयर भारतको त्यो कदमको विरुद्धमा बोले । र, पहिला हामीले नेपालको मिचिएको कुनै भूमि नक्सामा समेटेको छैन भन्ने भारत केही दिन पछि गल्ती भएको छ भने सच्याउँछु भन्न सम्म पुग्यो । तर, बिडम्बना त्यो बेलासम्म नेपालको माहोल पूर्ण रुपमा सेलाइसकेको थियो ।
हुन त मिचिएको भूमी समेटेर नक्सा प्रकाशित गर्न पनि हम्मेहम्मे परेको हाम्रो सरकारबाट मिचिएको भूमी फिर्ता ल्याउँछ भन्ने के आश गर्नु? केही महिनापछि हाम्रो सरकारले पनि नक्सा त प्रकाशित गर्यो । तर, त्यो केबल पर्खालमा सजाउनलाई मात्र भयो । यो सबै भएर पनि त्यो मुद्दा जस्ताको त्यस्तै छ । र, भारत आफूले जितेको महसुस गर्दैछ । भूमि आफ्नै हुन्छ बोली पनि आफ्नै हुन्छ तर यातना र ज्याजति भने भारतिय सैनिकको सहनुपर्छ । कस्तो बिडम्बना सरकार? बोर्डर नजिक कस्तो हेपाई र चेपाई हुन्छ भन्ने कुरा त त्यहाँ आसपास बस्ने मानिसलाई मात्र थाहा छ ।
यदि देशको भूमिको माया छ भने सिमा सुरक्षार्थ खटिएका सुरक्षाकर्मीको बाक्लो उपस्थिति हुनुपर्छ । हाम्रा देशमा थुप्रै यस्ता सीमाहरु पनि छन् जहाँ महिनौसम्म हाम्रा सुरक्षाकर्मी दाजुभाइको उपस्थिति नै रहँदैन । र, त्यहाँ सजिलै भारतले सीमा मिचिदिन्छ । हाम्रो देशको कर्मचारीतन्त्र पनि त्यति गतिलो देखिँदैन । किन भने नेपालमा थुप्रै यस्ता कर्मचारी छन् जसले पार्टीको आडमा बीस–तीस हजारको लागि देशलाई घाटा हुने काम गरिदिछन् ।
मैले सबै कर्मचारीलाई पक्कै भनेको होइन । कोही–कोही कर्मचारी त यस्ता देशभक्त छन् कि जसले गर्दा मुलुकमा अझै आशा जाग्ने थुप्रै ठाँउ छन् । उनीहरुले देशप्रति कहिलै गद्दार गर्नुभएन । सानो देश भएर हेपिन्छ भन्ने हाम्रो मानसिकतालाई उत्तर कोरियादेखि अरु विश्वका थुप्रै मुलुकहरुले गतिलो उदाहरण दिइरहेका छन् । देश सानो भएर हेपिने रहेनछ । देश हेपिने त अशिक्षित नेता, लाचारिपन, गैरजिम्मेवार कर्मचारी र भद्रगोल देशको सिस्टमले रहेछ । हामी सबैको जय होस्! लेखक गिरी हाल रोजगारीको शिलशिलामा यूएई (दुबई) मा छन् ।
कालापानी बिजयराज गिरि
