छोडी गएकी किन ? ( कविता )
छोटो साथ बसी दिई म ममता पीडा तिमीले पिई
तिम्रै जीवनकी हुँ मालिक भनी आशा हजारौं दिई ।
औंसी काल यही लुकी मनमनै भेट्दा उज्यालो दिन
यात्रा सागरको भनी म नलगी छोडी गएकी किन ?
१
आफ्नो लोक भुली तिमी शरणमा आयौ बुझें त्यो पल
आत्माबाट खुशी भयौ अनि यहाँ पाएर मीठा फल ।
फल्दा बोट लग्यौ हजार सपना खोसेर एकैछिन
धर्ती मात्र दियौ म जून नदिई छोडी गएकी किन ?
२
फुल्दा फूल असारमा वन कठै हाँस्दैन होला किन
छोड्दा साथ त्यता अचेल तनको आत्मा नरोला किन ।
मौरीझैं रसमा डुबी सब चुमी आफू बनी सोखिन
मायाको मुटु यो लगी तन भुली छोडी गएकी किन ?
३
त्यो मन्त्रालयमा म जागिर छँदा भन्थिन् म तिम्रै हुँ है
लाग्दा घाम उनी खुशी मन गरी छाया नछुट्ने छु है ।
लाखौं खर्च गरी छँदा मन बसी पारी मलाई रिन
बाँचा आज भुली दया म नगरी छोडी गएकी किन ?
४
छोटो त्यो चिनजानको पल कहाँ ऐले हराई गयो
हाँसेको दिन त्यो झुटो अझ यहाँ सारा कहानी भयो ।
बग्ने मार्गहरू अचेल सब झन् मोडी बगेकी किन
रोपी फूल हजार बाग मनमा छोडी गएकी किन ?
५
तिम्रो साथ रहूँ थियो मन भनी देख्दै छु स्वप्ना यहाँ
पाए चाल म आउँथें पवन भै ऐले तिमी छ्यौ जहाँ ।
मेरो ज्योति गए खुशी मन गरी बाल्नू भनी लाल्टिन
पर्दा झ्याल दिई लुकी बस भनी छोडी गएकी किन ?
६
एक्ली थ्यौ घरमा डरी दिनदिनै बोल्थ्यौ सधैं रातमा
त्यो बेला मनको बनी ढुकढुकी बस्थ्यौ रमी साथमा ।
त्यस्तो काख बसी डुली मन सबै ऐले लुकेकी किन
माया घाउ दिई र नून नि छरी छोडी गएकी किन ?
७
कस्तो साथ रहेछ त्यो म अहिले सोच्दै छु एक्लो हुँदा
आत्मा रुन्छ तिमी डुलेर मनमा माया चिनो झन् छुँदा ।
सच्चा मित्र थियौं भुलेर अहिले ठूली भएकी किन
आफू मङ्गलमा चढेर म धरा छोडी गएकी किन ?
८
